Wybacz, za późną odpowiedź, ale z powodu śmierci mojej mamy nie zaglądałem na forum przez dłuższy czas.
Zgodnie z Bhagawad-gitą 7.5, tatastha-śakti-dżiwa, czyli dusza mająca zdolność czynienia wyboru pomiędzy służeniem Bogu lub iluzji (mayi), jest energią wyższą (para-prakriti) w stosunku do martwej materii (apara-prakriti). W Jaiva-dharmie, Śrila Bhaktiwinoda Thakura wyjaśnia, że tatastha-śakti jest częściową ekspansją cit-sakti, czyli duchowej, wewnętrznej energii Kryszny. Sanskryckie słowo "tatastha" (tata - linia brzegowa; stha - usytuowana) oznacza jedynie, że dusza jest usytuowana na granicy pomiędzy naturą mocy materialnej ignorancji a naturą Najwyższego Osobowego Boga. Innymi słowy, dusza nigdy nie staje się martwą materią (w tym sensie, nigdy nie stając się materialną), nawet wtedy, kiedy wybiera egzystencję bez pełnienia służby oddania dla Boga, utożsamiając się z fizycznym i psychicznym ciałem, czyli, kiedy w pośredni sposób służy Śri Krysznie, poprzez medium Jego energii materialnej. Podobnie, dusza nigdy nie staje się Bogiem, bo jest ona nieskończenie małą (anu), a Śri Kryszna jest nieskończenie wielki (vibhu).
|