Słynny indyjski "cudotwórca" i guru nie żyje

Rameśvar das

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/slynny-indyjski-cudotworca-i-guru-nie-zyje,1,4251434,wiadomosc.html

Purnaprajna

Tzw. "Kryszna" nie żyje, niech żyje Kryszna!

Rameśvar das

Purnaprajna napisał(a):

Tzw. "Kryszna" nie żyje, niech żyje Kryszna!

... i to jest magia tego urokliwego świata. Świat oszustów i oszukiwanych. Jak to możliwe, że 5-10 mln osób nabrało się na to ?!

Ekangi Radha

Rameśvar das napisał(a):

Purnaprajna napisał(a):

Tzw. "Kryszna" nie żyje, niech żyje Kryszna!

... i to jest magia tego urokliwego świata. Świat oszustów i oszukiwanych. Jak to możliwe, że 5-10 mln osób nabrało się na to ?!

a jak to możliwe że tylu wiernych na świecie podąża za "niedoskonałymi" przywódcami? Mamy prawo wyboru. My jestesmy szczęściarzami-bo Krsna pokazał nam swoje oblicze- a wybór pozostawił nam.

prof. Filutek · **Dołączył(a):** 28 gru 2006, o 12:39 **Posty:** 131

Rameśvar das napisał(a):

Purnaprajna napisał(a):

Tzw. "Kryszna" nie żyje, niech żyje Kryszna!

... i to jest magia tego urokliwego świata. Świat oszustów i oszukiwanych. Jak to możliwe, że 5-10 mln osób nabrało się na to ?!

Ponad 1000 milionów (czyli ponad miliard) osób cały czas uważa, że znacznie wcześniej zmarły od Sai Baby, Joszua z Nazaretu jest Bogiem. Więc chyba nie ma o co robić awantury.

Purnaprajna

Mamy w Helsinkach znajomego, któremu ponad 20 lat temu, moja żona sprzedała Bhagawad-gitę. Jest to zamożny biznesmen i bardzo miły człowiek. Swojego czasu bardzo wspomagał bhaktów, fundował im wyjazdy do Indii, dawał duże datki, etc. Przychodzi regularnie na święta, programy, festiwale i Ratha-jatrę.

Przeczytał niektóre książki Śrila Prabhupada, a kiedy jest w świątyni to słucha wykładów. Mówi, że jest dozgonnie wdzięczny mojej żonie za sprzedanie mu Bhagawad-gity, bo był to przełomowy punkt w jego życiu, kiedy mógł poznać Krysznę, w osobie... Sai Baby, którego stał się wtedy wyznawcą. Jego opowieści o Krysznie, zawsze kończą się wychwalaniem Sai Baby. Jest to prawdziwie surrealistyczny moment.

Divya

Nie chce tu oceniać..
Nie sądze by ktoś przeczytał książki Śrila Prabhupada i wyciągnął z nich taki wniosek. To jest niemożliwe. Mógł grzecznościowo powiedzieć że przeczytał by się przypodobać wielbicielom.
Zwykle cała dyskusja kończy się z pytaniem:
- W którym miejscu Srila Prabhupad w swych książkach popiera taki sposób myślenia?

W Warszawie robiliśmy kiedyś program dla Towarzystwa Sai Baby, ugotowałem kitri na ich festiwal i wraz z kitri proponowałem książki Śrila Prabhupada, widziałem że zwolennicy Baby są niewinni, że nie dużo im brakuje do właściwego zrozumienia, to nie spodobało się liderom i powiedzieli mi bym tego nie robił. Na koniec Tribi Prabhu zrobił kirtan :-)

Tego było już za wiele. Cała sala tańczyła w ekstazie a lider od Baby kilka razy chciał przerwać Tribiemu, który tego w ogóle nie widział...
Niewinnym ludziom kirtan podobał się tak bardzo, że pytali liderów dlaczego nie robić festiwalów z samym kirtanem?
Jeśli możemy robić wszystko, bo Baba poleca wszystko, to dlaczego nie robić kirtanu?
To pytanie nie doczekało się odpowiedzi od liderów.

pasikonik · **Dołączył(a):** 16 kwi 2010, o 09:48 **Posty:** 31

Czy dobrze rozumiem, że uważacie Sai Babę za szarlatana?

pasikonik · **Dołączył(a):** 16 kwi 2010, o 09:48 **Posty:** 31

http://wyborcza.pl/1,75248,9493447,Smie ... rdami.html

Purnaprajna

Divya napisał(a):

Nie chce tu oceniać..
Nie sądze by ktoś przeczytał książki Śrila Prabhupada i wyciągnął z nich taki wniosek. To jest niemożliwe.

Sprostowanie. Żona mi powiedziała, że ma on wszystkie książki Śrila Prabhupada, ale podobno przeczytał tylko Gitę, i znaczenia mu się nie podobały (i nic dziwnego!). Wyznawcą Sai Baby był już wcześniej, ale Gita Śrila Prabhupada była pierwszą, którą przeczytał, a Sai Baba bardzo zachęcał do jej czytania. Stąd wdzięczność.

Brajasundari · **Dołączył(a):** 28 lut 2009, o 20:56 **Posty:** 383

A zebyscie sie nie zdziwili... W Polsce jest osoba, ktora po przeczytaniu SB zostala siwaita!
Kryszna mowi, ze umacnia wiare ludzi stosownie do ich pragnien.

A co do Sai Baby- preczytalam kiedys fascynujaca relacje Atmatattvy Prabhu z wizyty w jego asramie gdzies na poczatku lat 70-tych. Atmatattva praktykowal wczesniej czarna tantre zatem moce mistyczne nie byly mu obce. Rozmawial z Sai Baba, ktory wylowil go z tlumu. Wnioski Atmatattvy Prabhu- Sai Baba mial moc mistyczne, choc czasem pomagal sobie sztuczkami. Byl tez przekonany o swojej boskosci.

Co myslec o czlowieku, ktory myslal ze jest Bogiem? To chyba temat dla psychiatrow. Smutne

Mathuranatha · **Dołączył(a):** 9 cze 2007, o 11:22 **Posty:** 56

Brajasundari napisał(a):

Co myslec o czlowieku, ktory myslal ze jest Bogiem? To chyba temat dla psychiatrow. Smutne

Tak o nas pewnie myślą mieszkańcy duchowego świata.

Materialny obszar to dla nich wariatkowo a my tu siedzimy.

Swoją drogą, osób myślących o sobie jako o Bogu jest na tej ziemi sporo. Choćby impersonaliści. Znam kilku takich. Uważają oni, że jeszcze tylko wezmą udział w iluś tam maha-krijach i się stanie.
Wszelkie logiczne argumenty nic nie dają. Oni wiedzą swoje.

Purnaprajna

Mathuranatha napisał(a):

Swoją drogą, osób myślących o sobie jako o Bogu jest na tej ziemi sporo.

Praktycznie wszyscy tak o sobie myślimy, włączając w to bhaktów na poziomie kanistha-adhikari (Halo! Jestem tutaj! Obrazek

). Hridayananda maharadża w interesujący sposób określił tą naszą tendencję do bycia Bogiem, nawet w Niego wierząc, jako "ateizm psychologiczny", w odróżnieniu od "ateizmu filozoficznego", czyli naszej oficjalnej ideologii.

"Wierzący ateiści

Interesującą kwestią jest to, że w pewnych okolicznościach, nawet religijni, wierzący w Boga ludzie, mogą być ateistami. Jak to możliwe? Psychologicznie umotywowana niechęć do podporządkowania się Bogu jest zauważalna w każdym z nas i jest przyczyną naszego uwarunkowania w świecie materialnym. Ta niechęć może manifestować się w formie łatwo rozpoznawalnego ateizmu filozoficznego lub też w postaci subtelnego ateizmu psychologicznego.

Pierwszy z nich, to otwarte i publiczne głoszenie światopoglądu, że Bóg nie istnieje i nie ma nad nami żadnego autorytetu. Natomiast drugi charakteryzuje się mentalnością, w której uznaje się siebie za centralny punkt rzeczywistości, czyli nastawieniem nacechowanym egocentryzmem. Nie jest to publicznie głoszona doktryna, ale stan umysłu, w którym czujemy się najważniejszym bytem, a Bóg jest na tyle istotny, na ile bezpośrednio odnosi się do naszych potrzeb, jako stojącego w centrum świata podmiotu.

Niestety większość z nas, nawet tych uważających się za religijnych i pobożnych, jest w głębi serca skażona ateizmem psychologicznym, co w praktyce równa się postawieniu nas samych na piedestale Boga. W prawdziwej duchowości śraddhy, nie jest wystarczające, aby jedynie wnieść we własne życie folklor i koloryt lokalnej wiary i religii, ale wymagane jest umieszczenie własnej siły życiowej w życiu Boga, ponieważ to właśnie ono tworzy obiektywną i absolutną rzeczywistość. Podporządkowanie się Krysznie oznacza życie życiem Boga, a nie własnym, egocentrycznym. Dlatego praktyczne symptomy mentalności bycia Bogiem są częstokroć zauważalne nawet u osób wierzących w Boga i dążących do Boga."

Fragment eseju "Wierzę w Boga. I co z tego?"

Gauranga Avatar das

Mathuranatha napisał(a):

Brajasundari napisał(a):

Co myslec o czlowieku, ktory myslal ze jest Bogiem? To chyba temat dla psychiatrow. Smutne

Tak o nas pewnie myślą mieszkańcy duchowego świata.

Materialny obszar to dla nich wariatkowo a my tu siedzimy.

Swoją drogą, osób myślących o sobie jako o Bogu jest na tej ziemi sporo. Choćby impersonaliści. Znam kilku takich. Uważają oni, że jeszcze tylko wezmą udział w iluś tam maha-krijach i się stanie.
Wszelkie logiczne argumenty nic nie dają. Oni wiedzą swoje.

swietny wniosek przyjacielu wałbrzych pozdrawia nad morskie krainy.

,
a tak na marginesie ile kroc chcemy zadawalac zmysły,kradniemy czas -Kryszne i jego elementy dla siebie,uwazając siebie za Boga -odbiorce przyjemnosci. roznica jest tylko taka ze jeden kradnie mało,a drugi potrafi duuuuzo ukrasc.

Gauranga Avatar das

Purnaprajna napisał(a):

Mathuranatha napisał(a):

Swoją drogą, osób myślących o sobie jako o Bogu jest na tej ziemi sporo.

Praktycznie wszyscy tak o sobie myślimy, włączając w to bhaktów na poziomie kanistha-adhikari (Halo! Jestem tutaj! Obrazek

). Hridayananda maharadża w interesujący sposób określił tą naszą tendencję do bycia Bogiem, nawet w Niego wierząc, jako "ateizm psychologiczny", w odróżnieniu od "ateizmu filozoficznego", czyli naszej oficjalnej ideologii.

"Wierzący ateiści

Interesującą kwestią jest to, że w pewnych okolicznościach, nawet religijni, wierzący w Boga ludzie, mogą być ateistami. Jak to możliwe? Psychologicznie umotywowana niechęć do podporządkowania się Bogu jest zauważalna w każdym z nas i jest przyczyną naszego uwarunkowania w świecie materialnym. Ta niechęć może manifestować się w formie łatwo rozpoznawalnego ateizmu filozoficznego lub też w postaci subtelnego ateizmu psychologicznego.

Pierwszy z nich, to otwarte i publiczne głoszenie światopoglądu, że Bóg nie istnieje i nie ma nad nami żadnego autorytetu. Natomiast drugi charakteryzuje się mentalnością, w której uznaje się siebie za centralny punkt rzeczywistości, czyli nastawieniem nacechowanym egocentryzmem. Nie jest to publicznie głoszona doktryna, ale stan umysłu, w którym czujemy się najważniejszym bytem, a Bóg jest na tyle istotny, na ile bezpośrednio odnosi się do naszych potrzeb, jako stojącego w centrum świata podmiotu.

Niestety większość z nas, nawet tych uważających się za religijnych i pobożnych, jest w głębi serca skażona ateizmem psychologicznym, co w praktyce równa się postawieniu nas samych na piedestale Boga. W prawdziwej duchowości śraddhy, nie jest wystarczające, aby jedynie wnieść we własne życie folklor i koloryt lokalnej wiary i religii, ale wymagane jest umieszczenie własnej siły życiowej w życiu Boga, ponieważ to właśnie ono tworzy obiektywną i absolutną rzeczywistość. Podporządkowanie się Krysznie oznacza życie życiem Boga, a nie własnym, egocentrycznym. Dlatego praktyczne symptomy mentalności bycia Bogiem są częstokroć zauważalne nawet u osób wierzących w Boga i dążących do Boga."

Fragment eseju "Wierzę w Boga. I co z tego?"

i wszystko na ten temat. Dzieki

Słynny indyjski "cudotwórca" i guru nie żyje

Kto przegląda forum