Srila Bhaktiwinod Thakur
Poprzez wykonywanie sädhany,baddha-jéva osiąga łaskę Bhagaväna i w ten sposób staje się kwalifikowana do rozerwania potężnych łańcuchów mäyi. Po długich rozmyślaniach, nasi wielcy maharñi ustanowili trzy rodzaje sädhany: karma, jïäna i bhakti. Varëäçrama-dharma, tapasyä, yajïa, däna, vratai yoga są wymienione w çästrach jako gałęzie karmy, a ich rezultaty są szerokoopisane. Dzięki głębokiemu zrozumieniu wyraźnej natury tych rezultatów, ujawnione zostają główne skutki wykonywania karmy. Są to: 1) przyjemność na ziemskich planetach, 2) przyjemność na planetach niebiańskich, 3) wolność od choroby, 4) wiedza, żewielkie szczęście pojawi siędzięki wykonywaniu dobrej karmy.
Jeżeli odróżnimy czwarty skutek –wykonywanie dobrej karmy zakończy się olbrzymim powodzeniem–od trzech poprzednich, wydaje się, żeskutki cieszenia się na planetach niebiańskich, cieszenia się na planetach ziemskich i wyleczenie z choroby, które jéva uzyskuje wykonując karmę, wszystkie są nietrwałe. Zostaną one zniszczone w kole czasu Çré Bhagaväna. Niemożliwym jest stać się wolnym odwięzów mäyi osiągając takie rezultaty. Wręcz przeciwnie, pragnienie wykonywania więcej karmy jeszcze wzrośnie, a to doprowadzi do głębszegozniewolnictwa. Skutki dobrej karmy są bez znaczenia, jeśli karma nie jest wykonywana zgodnie z zasadami i przepisami çästr W związku z tym, Çrémad Bhägavatam (1.2.
podaje: dharmaù svanuñöhitaù puàsäà viñvaksena-kathäsu yaù notpädayed yadi ratià çrama eva hi kevalam „Głównym celem varëäçrama-dharmy jest uproszczenie życia osoby wykonującej swój naturalny obowiązek zawodowy tak, aby miała ona wystarczającą ilość czasu na słuchanie hari-kathä. Jeżeli jednak atrakcja do hari-kathä nie jest wzbudzona, wtedy wszystkie czynności religijne wykonywane zgodnie z varëäçrama-dharmą nie będą niczym więcej, jak tylko ciężką, bezużyteczną pracą”. Ocean materialnej egzystencji nie może być pokonany poprzez karmę. Wyjaśnię to krótko: Jïäna także jest uważana za sädhanę, dzięki której osiągany jest wzniosły cel. Skutkiem jïäny jest ätma-çuddhi (oczyszczenie duszy). Ätmä (dusza) jest poza materią, lecz kiedy jéva zapomina o tej rzeczywistości i przyjmuje schronienie materii, zostaje ona zagubiona na ścieżce karmy.Poprzez omawianie jïäny, ktoś może zrozumieć, iż nie składa się on z materii, ale że jest transcendentalny. Ten rodzaj jïäny powszechnie nazywany jest naiñkarmya (samorealizacja). Na poziomie naiñkarmya,jévajest zdolna smakować tylko ograniczoną ilość szczęścia (änanda). Ten etap nazywany jest także ätmäräma (w której znajduje się przyjemność w samym sobie, ätmie). Lecz gdy jéva zaczyna zdawać sobie sprawę ze swej wiecznej natury i smakuje swój związek z Kåñëą, etap naiñkarmya, czy ätmäräma, staje się kompletnie nieznaczący. Z tego powodu Devarñi Närada oznajmia w Çrémad Bhägavatam (1.5.12):naiñkarmyam apy acyuta-bhäva-varjitaà na çobhate jïänam alaà niraïjanam „Pomimo iż wiedza o samorealizacji jest wolna od wszelkich materialnych cech,to jeśli jest pozbawiona koncepcji o nieomylnej Osobie Boga,niemoże zaspokoićona serca”.
Çrémad-Bhägavatam (1.7.10)także wspomina
ätmärämäç ca munayo nirgranthä apy urukrame kurvanty ahaitukéà bhaktim itthaà-bhüta-guëo hariù „Parama-Caitanya Hari posiada jedną niezwykłą cechę: przyciąga On wszelkie rodzaje osób, które są ätmäräma -wolne od wszelkich rodzajów materialnych przywiązań, by zaangażować je w służbę dla Siebie”.Dlatego jïäna i karma mogą być nazywane gałęziami sädhany tylko wtedy, gdy karma, dzięki swoim skutkom, zapewnia wielkie szczęście w wykonywaniu pobożnych czynności na coraz wyższym poziomie, a potem jïäna wypiera bezużyteczną karmę. To wykonywanie dobrej karmy iodrzucenie impersonalnej jïäny zaprowadzi nas do bhakti-sädhany.Jïäna ikarma same w sobie nie są uznane za gałęzie sädhany poza sytuacją, kiedy prowadzą nas do bhakti. Tylko i wyłącznie wtedy mają onejakieś znaczenie.
Dlatego, tylko bhakti nazywana jest sädhaną. Gdy karma i jïäna prowadzą nas do bhakti, uznawane są one wtedy za sädhanę. W innym wypadku bhakti, dzięki swej naturze, uznawana jest za svarüpę (forma) sädhany.
Decyzja Çrémad-Bhägavatam (11.14.20)jasno to wyjaśnia: na sädhayati mäà yogo na säìkhyaà dharma uddhava na svädhyäyas tapas tyägo yathä bhaktir mamorjitä
„He Uddhava! Karma-yoga, säìkhya-yoga, czy varëäçrama-dharma nie mogą Mnie zadowolić, tak jakistudiowanie Ved, surowośćżyciaiwyrzeczenia. Jedyne co Mnie może zadowolić, to praktykowanieczystej bhakti Praktykowaniebhakti jest jedynym sposobem na zadowolenie Bhagaväna.Nie ma żadnych innych środków. Istnieje dziewięć rodzajów sädhana-bhakti: çravaëa (słuchanie), kértana (intonowanie), smaraëa (pamiętanie), arcana (czczenie), vandana (modlenie się), pädasevanam (składanie pokłonów), däsya (służba), sakhya (przyjaźń), iätmä-nivedana (całkowite oddanie siebie). Çravaëa, kértanai smaraëa są podstawowymi gałęziami sädhany. Ich sädhyą, czyli celem,powinny być näma,rüpa,guëa i lélä Çré Bhagaväna (Jego imię, forma, cechy i przygody). A z tych czterech, çré näma jest oryginalnym nasieniem (béja-svarüpa). Stąd, zgodnie z çästrami,hari-näma jest korzeniem wszelkich praktyk religijnych.
harer näma harer näma harer nämaiva kevalam kalau nästy eva nästy eva nästy eva gatir anyathä (Çré-Båhan-Näradéya-Puräna 3.8.126) „W Kali-yudze nie ma żadnego sposobu na wyzwolenie jévy,prócz intonowania hari-nämy”.
Dzięki wyrazowi kalau, można zrozumieć, żepomimoiżnie ma takiej chwili kiedy çré hari-näma nie byłaby jedynym środkiem do osiągnięcia wyzwolenia, w erze Kali, od kiedy wszelkie mantry ipraktyki stały się słabe, szczególnie właściwe jest przyjęcie schronienia tej wszechpotężnej hari-nämy.W związku z hari-nämą,
Çré Padma-Puräëa podaje:näma cintämaëiù kåñëaç caitanya-rasa-vigrahaù pürëaù çuddho nitya-mukto ’bhinnatvän näma-näminoù
Çréla Jéva Gosvämé pisze w swoim komentarzu na temat powyższej çloki ekam eva sac-cid-änanda–rasädi-rüpaà tattvaà dvidhävirbhütam ity arthaù „Çré-kåñëa-tattva jest niedualną formą wieczności, wiedzy i szczęścia (advaya-sac-cid-änanda-svarüpa). On pojawił się w dwóch formach: (1) nämé, forma çré-kåñëa-vigraha i (2) näma, forma Jego imienia”.Esencjątattvy jest zrozumienie, że Kåñëa jest sarva-çaktimän,posiadaczemwszelkich mocy(sarva-çaktimän). Wspaniałość najwyższegopuruña odzwierciedla się w nadzwyczajnościJego çakti. Śakti Kåñëy przyjmujeJego schronienie,odsłania Go jako swoje źródło i bezniej niktnie może Go zrozumieć. Dzięki jej mocy objawiana jest forma Kåñëyimożliwe jest spotkanie się z Nim (darçana),a jej siłaprzywoływaniasprawia,żena języku manifestuje się święte imię,które obdarza najwyższym celem życia itranscendentalnym szczęściem(cintämaëi-svarüpa).W ten sposób kåñëa-näma jest cintämaëi-svarüpą,kåñëa-svarüpą i caitanya-rasa-svarüpą. Po prostu,poprzez intonowanie imienia Çré Kåñëy,kåñëa-rasa spontanicznie pojawia się w głębi serca. Näma jest kompletna sama w sobie. To oznacza,że nie polega ona na konstrukcji mantr, takich jak kåñëäya, czy näräyaëäya, które są utworzone dzięki kombinacji imion. Näma jest zawsze transcendentalna –niepozbawiona życia,tak jak się to dzieje w przypadku materialnych sylab. Tylko näma jest caitanya-rasą.Näma jest wiecznie wyzwolona. Nie może ona być wytworzona przez materialny język. Jedynie osoba, która zasmakowała słodyczy nämy, może zrozumieć to wyjaśnienie. Jeśli ktoś myśli, że näma jest pozbawiona życia i ma swe żródło w materii, wówczas odczuwa brak satysfakcji z takiego wyjaśnienia i obnaża w ten sposób brak kwalifikacji,aby smakować caitanya-rasę...