Nikita napisał(a):
Z tego co zrozumialam charakter bhakty ksztaltuje sie w miare wykonywania praktyk duchowych automatycznie? Oczywiscie zakladajac, ze bahkta ma powazne podejscie do swoich praktyk a takze rozbudzona w duszy teskonote za Kryszna? Wtedy praktyki wykonuje solidnie i z sercem...z prawdziwym zaangazowaniem.
Dokładnie. Intonowanie maha-mantry, towarzystwo bhaktów i wykonywanie różnych typów służby oddania jest dla naszego brudnego, rozganianego i zawsze zaniepokojonego umysłu tym, czym dla brudnych i umorusanych smarem i farbą rąk jest kontakt z wodą, szczotką i mydłem. Im porządniej je szorujemy, tym szybciej zobaczymy nasze czyste dłonie. Podobnie jest ze służbą oddania, im porządniej, intensywniej i w większym zakresie angażujemy nasze zmysły, umysł, emocje i inteligencję w duchowe czynności, tym szybciej dostrzeżemy samych siebie, czystą duszę, wraz z jej pięknymi cechami i nasz naturalny związek z Kryszną.
Oznacza to także, że jeżeli poświęcimy jedynie 1% procent naszego czasu i energii na służbę oddania/intonowanie maha-mantry, to ich rezultat nigdy nie ginie wraz ze śmiercią ciała, ale na zawsze z nami pozostaje, i w każdej chwili możemy kontynuować świadomość Kryszny, ale już od punktu do którego dotarliśmy wcześniej. Jedyną różnicą jest to, że postępując ściśle za intrukcjami Śrila Prabhupada mamy gwarancję powrócenia do Boga w jednym życiu, a angażując się w mniejszym stopniu w służbę oddania, może nam to zająć odpowiednio więcej żyć - narodzin i śmierci - aż do momentu, kiedy, w stopniowy sposób, dotrzemy do punktu, w którym zdecydujemy się na całkowite podporządkowanie naszej egzystencji Bogu.
Nikita napisał(a):
A co nalezy do praktyk? Intonowanie Swietych Imion Kryszny? Takze wspolne spiewy? Oraz wiedza duchowa z Bagawad Gity? Wspolne wegetarianskie posilki oraz rytualy?
Istnieją 64 człony/punkty służby oddania. W "Złotym Awatarze" Śrila Prabhupada wyjaśnia:
"Czynności duchowe dla postępu w świadomości Kryszny rozpoczynają się od słuchania. Słuchanie jest najważniejszą metodą postępu, i należy być bardzo gorliwym, by słuchać o Krysznie w sposób życzliwy. Porzucając wszelkie spekulacje i czynności karmiczne, należy jedynie czcić Boga i pragnąć osiągnąć miłość Boga. Ta miłość Boga już wiecznie istnieje w każdym; musi jedynie zostać rozbudzona przez proces słuchania. Słuchanie i intonowanie są zasadniczymi metodami służby oddania.
Służba oddania może być regulowana albo powodowana uczuciem miłości. Osoba, która nie rozwinęła transcendentalnego uczucia miłości do Kryszny, powinna żyć odpowiednio do wskazówek i zaleceń pism świętych i mistrza duchowego. W Śrimad-Bhagavatam (2.1.5) Śukadeva Goswami radzi Maharajowi Pariksitowi:
tasmad bharata sarvatma
bhagavan iśvaro harih
śrotavyah kirtitavyaś ca
smartavyaś cecchatabhayam
"O najlepszy z Bharatów, pierwszym i najważniejszym obowiązkiem osoby, która pragnie uwolnić się od strachu, jest słuchanie o Najwyższej Osobie Boga, Hari, intonowanie i bezustanne pamiętanie o Nim. Pana Visnu należy pamiętać zawsze; w istocie, nie można zapomnieć o Nim nawet na moment. On jest istotą wszelkich regulujących zasad." Wniosek jest taki, że kiedy wszystkie zasady, nakazy i zakazy pism świętych zostaną wzięte razem, to esencją ich wszystkich będzie, niezmiennie, pamiętanie Najwyższego Pana. Pamiętanie Najwyższej Osoby Boga wewnątrz swego serca jest celem służby oddania. Kiedy służba oddania jest spełniana v sposób czysty i z uczuciem, to nie ma kwestii regulujących zasad. Nie ma więcej zakazów i nakazów.
Jednakże, na ogół należy przyjąć następujące zasady dla właściwego spełniania służby oddania:
(1) przyjęcie schronienia bona fide mistrza duchowego,
(2) przyjęcie inicjacji od takiego mistrza duchowego,
(3) służenie mistrzowi duchowemu,
(4) zadawanie mu pytań i uczenie się od niego miłości,
(5) podążanie śladami osób świętych, oddanych transcendentalnej służbie miłości dla Pana,
(6) bycie przygotowanym na porzucenie wszelkiego rodzaju przyjemności i nieszczęść dla zadowolenia Kryszny,
(7) zamieszkanie w miejscu, gdzie Kryszna odbywał Swoje rozrywki,
(8) bycie zadowolonym z tego, co otrzymujemy od Kryszny dla utrzymania ciała, i nie zabieganie o więcej,
(9) przestrzeganie postów w Ekadaśi (które przypadają na jedenasty dzień po pełni księżyca i jedenasty dzień po nowiu. W te dni nie spożywa się zbóż ani grochu; przyjmuje się jedynie skromny posiłek z warzyw i mleka, a zwiększa się intonowanie Hare Kryszna i czytanie pism świętych.),
(10) okazywanie szacunku bhaktom, krowom i świętym drzewom, takim jak figowiec.
Przestrzeganie tych dziesięciu zasad jest rzeczą zasadniczą dla bhakty neofity, który zaczyna podążać ścieżką służby oddania. Służąc Panu i intonując Jego święte imiona, należy również unikać obraz.
Jest dziesięć rodzajów obraz, które można popełnić podczas intonowania świętego imienia, i tych obraz należy unikać. Są to:
(1) zniesławianie bhakty Pana,
(2) uważanie, że Pan i półbogowie znajdują się na tym samym poziomie i uważanie, że jest wielu Bogów,
(3) lekceważenie poleceń mistrza duchowego,
(4) pomniejszanie autorytetu pism świętych (Ved),
(5) interpretowanie świętego imienia Pana,
(6) popełnianie grzesznych uczynków na mocy intonowania świętego imienia,
(7) instruowanie osób niewierzących o chwałach świętego imienia Pana,
(8) porównywanie intonowania świętego imienia do materialnej pobożności,
(9) bycie nieuważnym podczas intonowania świętego imienia,
(10) utrzymywanie materialnych przywiązań pomimo intonowania świętego imienia.
Jest też dziesięć dodatkowych nakazów:
(1) należy starać się unikać popełniania obraz podczas pełnienia służby dla Pana i podczas intonowania świętych imion Pana,
(2) należy unikać towarzystwa osób niepobożnych, będących abhaktami,
(3) nie należy przyjmować zbyt wielu uczniów,
(4) nie należy zadawać sobie trudu, by poznać zbyt wiele książek, czy poznawać jakąś książkę pobieżnie, i należy unikać dyskutowania różnych doktryn,
(5) należy być zrównoważonym zarówno wobec zysku, jak i straty,
(6) nie należy ulegać żadnego rodzaju rozpaczy,
(7) nie należy okazywać braku szacunku półbogom czy innym pismom świętym,
(8) nie należy tolerować zniewag przeciwko Najwyższemu Panu i Jego wielbicielom,
(9) należy unikać pospolitych tematów powieści i fikcji, ale nie ma polecenia, aby unikać słuchania zwykłych wiadomości,
(10) nie należy sprawiać kłopotu żadnej żywej istocie, nie wyłączając małego robaka.
W Bhakti-rasamrita-sindhu skompilowanej przez Śri Rupę Goswamiego jest powiedziane, że należy być bardzo liberalnym w zachowaniu i należy unikać wszelkich niepożądanych czynności. Najważniejszą rzeczą jest przyjęcie mistrza duchowego, otrzymanie od niego inicjacji i służenie mu.
Ponadto jest trzydzieści pięć czynności służby oddania, które mogą być zanalizowane w sposób następujący:
(1) słuchanie,
(2) intonowanie,
(3) pamiętanie,
(4) wielbienie,
(5) modlenie się,
(6) służenie,
(7) zaangażowanie w służbę,
(8) bycie przyjacielskim,
(9) ofiarowanie wszystkiego,
(10) tańczenie przed Bóstwem,
(11) śpiewanie,
(12) odkrywanie umysłu w zaufaniu,
(13) ofiarowywanie pokłonów,
(14) wstawanie, by okazać szacunek bhaktom,
(15) podążanie za bhaktą, kiedy wstaje, aby udać się do wyjścia,
(16) wchodzenie do świątyni Pana,
(17) okrążanie świątyni Pana,
(18) czytanie modlitw,
(19) wibrowanie hymnów,
(20) spełnianie sankirtana, czyli zbiorowego intonowania,
(21) wąchanie kadzideł i kwiatów ofiarowanych Bóstwu,
(22) przyjmowanie prasada (pożywienie ofiarowane Krysznie),
(23) uczestniczenie w ceremonii aratrika,
(24) oglądanie Bóstwa,
(25) ofiarowanie smacznych potraw Panu,
(26) medytowanie,
(27) ofiarowanie wody drzewku tulasi,
(28) ofiarowanie szacunku Vaisnavom i zaawansowanym bhaktom,
(29) zamieszkanie w Mathurze i Vrindavanie,
(30) zrozumienie Śrimad-Bhagavatam,
(31) robienie wszystkiego, by osiągnąć Krysznę,
(32) oczekiwanie łaski Kryszny,
(33) spełnianie różnych ceremonii razem z wielbicielami Kryszny,
(34) podporządkowanie się pod każdym względem,
(35) obchodzenie różnych świąt.
Do tych trzydziestu pięciu, można dodać inne cztery:
(1) znaczenie swojego ciała papką sandałową na znak, że jest się Vaisnavą,
(2) malowanie na swoim ciele świętych imion Pana,
(3) przykrywanie swojego ciała szatami, które kiedyś należały do Bóstwa,
(4) przyjmowanie caranamrity, wody, w której zostały skąpane Bóstwa.
Razem z tymi czterema dodatkowymi, jest trzydzieści dziewięć punktów odnośnie służby oddania, spośród których
najważniejszymi jest następujących pięć:
(1) przebywanie w towarzystwie bhaktów,
(2) intonowanie świętego imienia Pana,
(3) słuchanie Śrimad-Bhagavatam,
(4) zamieszkanie w świętym miejscu, takim jak Mathura czy Vrindavana,
(5) służenie Bóstwu z wielkim oddaniem.Te punkty zostały szczególnie wspomniane przez Rupę Goswamiego w jego książce Bhakti-rasamrita-sindhu. Trzydzieści dziewięć powyższych punktów plus te pięć, dają w sumie czterdzieści cztery punkty. Poza tym istnieją jeszcze początkowe zajęcia w liczbie dwudziestu, więc razem jest sześćdziesiąt cztery punkty dla spełniania służby oddania. Należy przyjąć te sześćdziesiąt cztery punkty swoim ciałem, umysłem i zmysłami, i w ten sposób oczyścić swoją służbę oddania. Niektóre z tych punktów są całkowicie różne, niektóre są identyczne, a niektóre zdają się być połączeniem innych."
Nikita napisał(a):
Jak to sie ma w praktyce....czy czlowiek rzeczywiscie zmienia sie w miare praktykowania?
Tak. Człowiek zmienia się, i to diametralnie, nawet od razu, w momencie podjęcia służby oddania i przyjęcia powyższych zasad za swoje i stosowania ich w życiu.