Słyszeliście pewnie o teorii chaosu? Czasem nawet niewielka zmiana czynników początkowych może mieć drastyczny wpływ na cały układ.
Jedną z najbardziej niezwykłych cech otaczającej nas rzeczywistości jest to, że posiada ona nieskończoną głębię. Im bardziej ktoś zagłębiać się będzie w detale rzeczywistości, tym detali tych jest coraz więcej.
Ilość szczegółów rzeczywistości jest niezgłębiona, a każdy szczegół jest bramą do nieskończonej ilości dalszych szczegółów i tak dalej w nieskończoność. Nie ma granic chwał Stwórcy, który przenika te wszystkie z możliwych aspektów rzeczywistości tak jak nić, która łączy nanizane na nią perły.
Nawet najmniejsze ziarenko piasku jest niepojętym tworem Boga i może być studiowane przez procesy wstępujące (współczesna nauka) w nieskończoność, albowiem zawiera w sobie swoiste odbicie uniwersalnych prawd rzeczywistości i niczym kropelka z oceanu jest swoistym oceanem samo w sobie.
Dlatego zwolennicy procesów zstępujących (Wielbiciele) nigdy nie odrzucają osiągnięć i inspiracji współczesnej nauki. Po prostu patrzą na te osiągnięcia z innej, teistycznie alternatywnej perspektywy i koncentrują esencję swej uwagi na Bogu.
Jeśli ilość komplikacji szczegółów obserwowanych zjawisk przekracza możliwości dedukcji współczesnych naukowców, to, to nazywane jest chaosem, a prawem rządzącym - przypadek. Jednakże zgodnie z duchem literatury wedyjskiej nie ma przypadku i nie ma chaosu. Wszystko jest doskonałym i kompletnym w sobie, wyrazem boskiego geniuszu.
Drogi Damianie.
Gorąco polecam Ci lekturę Śri Isopanisad, którego Inwokacja oraz komentarz Śrila Prabhupada, swego czasu kompletnie zlasowały mi umysł.
Od tego czasu minęło już 27 lat, a proces lasowania trwa nadal.
Śri Isopanisad
Inwokacja
om purnam adah purnam idam
purnat purnam udacyate
purnasya purnam adaya
purnam evavaśisyateom – Kompletna Całość; purnam – doskonale kompletny; adah – ta; purnam – doskonale kompletny; idam – ten zjawiskowy świat; purnat – ze wszechdoskonałego; purnam – kompletna jednostka; udacyate – powstaje; purnasya – Kompletna Całość; purnam – kompletnie; adaya – będąc odjęta; purnam – w kompletnej równowadze; eva – nawet; avaśisyate – pozostaje.
Cytuj:
Najwyższa Osoba Boga jest doskonały i kompletny, i ponieważ jest On kompletnie doskonały, wszystkie emanacje z Niego, takie jak ten świat zjawiskowy, są doskonale wyposażone jako kompletne całości. Cokolwiek jest wyprodukowane z kompletnej całości jest także kompletne w sobie. Ponieważ jest On kompletną całością, nawet chociaż tak wiele kompletnych jedności emanuje z Niego, nadal pozostaje On w kompletnej równowadze.
Kompletna Całość, czyli Najwyższa Prawda Absolutna, jest kompletną Osobą Boga.
Realizacja bezosobowego Brahmana czy Paramatmy (Nadduszy) jest niekompletną realizacją kompletnej całości.
Bóg, Najwyższa Osoba, jest sac-cid-ananda vigraha.
Realizacja bezosobowego Brahmana to realizacja Jego cechy sat, czyli aspektu wieczności, a realizacja Paramatmy czyli Nadduszy jest realizacją Jego cech sat i cit, to znaczy Jego aspektów wieczności i wiedzy.
Dopiero realizacja Boga jako Najwyższej Osoby jest realizacją wszystkich Jego transcendentalnych aspektów sat, cit i ananda, czyli wieczności, wiedzy i szczęścia. Kiedy ktoś osiąga zrozumienie Najwyższej Osoby, realizuje te aspekty Prawdy Absolutnej w kompletnej formie to znaczy vigraha.
Kompletna Całość nie jest pozbawiona formy. Gdyby nie miała formy, czy też gdyby brakowało jej jakiegokolwiek innego aspektu obecnego w stworzeniu powstałym z niej samej, nie mogłaby być doskonała. Kompletna Całość musi zawierać w sobie wszystko, co mieści się w naszym doświadczeniu oraz wszystko, co wykracza poza nie. Inaczej Doskonała Całość nie mogłaby być kompletna.
Kompletna Całość, czyli Bóg, Najwyższa Osoba, ma potężne moce i wszystkie z nich są tak kompletne jak On Sam.
Z tego też powodu, ten zjawiskowy świat jest także kompletny sam w sobie. Dwadzieścia cztery elementy, których ten materialny wszechświat jest tymczasową manifestacją są tak zaaranżowane, aby produkować wszystko niezbędne do utrzymania i nadzorowania tego wszechświata. Żaden inny byt we wszechświecie nie musi czynić żadnego dodatkowego wysiłku w celu jego utrzymania. Wszechświat funkcjonuje według własnej skali czasu, która ustalona jest przez energię Kompletnej Całości i kiedy plan tego czasu staje się kompletny, wtedy to całe jego tymczasowe przejawienie podlega unicestwieniu przez kompletną aranżację Kompletnej Całości.
Wszystkie udogodnienia są dane kompletnym jednostkom (to znaczy żywym istotom), aby umożliwić im realizację Kompletnej Całości.
Wszelkie formy niekompletności są doświadczane przez żywe istoty na wskutek niekompletnej wiedzy o Kompletnej Całości.
Ludzka forma życia jest kompletną manifestacją świadomości żywej istoty, którą osiąga po wielu narodzinach w cyklu narodzin i śmierci. Jeżeli żywa istota, nie zrealizuje swojej kompletności wewnątrz Kompletnej Całości w tym ludzkim życiu, które pobłogosławione jest pełną świadomością, wtedy traci szansę realizacji swojej kompletności i z powrotem wraca do ewolucyjnego cyklu świadomości narzuconego przez prawa materialnej natury.
Ponieważ nie wiemy, że istnieje kompletna aranżacja w naturze dla naszego utrzymania, robimy wysiłki, aby wykorzystywać zasoby natury w celu stworzenia tak zwanego kompletnego życia przyjemności zmysłowej.
Ponieważ jednak żywa istota nie może cieszyć się życiem, bez bycia połączoną z Kompletną Całością, takie mylnie nakierowane życie przyjemności zmysłowych jest traktowane jako iluzja, czy też zwodniczy miraż.
Kiedy ręka jest oddzielona od ciała, może wyglądać jak ręka, ale w rzeczywistości nie jest zdolna do pełnienia żadnej z funkcji ręki.
Podobnie żywe istoty są integralnymi cząstkami Kompletnej Całości i kiedy oddzielone są od Kompletnej Całości, wtedy iluzoryczna reprezentacja kompletności nie może w pełni ich usatysfakcjonować.
Kompletność ludzkiego życia może być zrealizowana tylko wtedy, gdy jest zaangażowana w służbę dla Kompletnej Całości.
Wszelkie inne służby w tym materialnym świecie – czy to społeczne, polityczne, międzynarodowe, a nawet w wymiarze międzyplanetarnym – pozostaną niekompletne tak długo jak długo nie zostaną połączone z Kompletną Całością.
Kiedy wszystko jest połączone z Kompletną Całością, wtedy integralne jej cząstki (żywe istoty) także staną się kompletne w sobie.