pawellt napisał(a):
Druga rzecz, to angielskie wydanie CC (9 tomowe). Polskie wydanie jest 8 tomowe. O co zostało rozszerzone to angielskie wydanie?
Pierwsze angielskie wydanie CC w tłumaczeniu Srila Prabhupady było wydane w siedemnastu tomach. Potem było wiele innych, m.in. czterotomowe i jednotomowe (ja mam na przykład to jednotomowe). Wszystkie zawierają to samo, i ten sam materiał wchodzi też w osiem polskich tomów CC.
pawellt napisał(a):
Wśród szkół wisznuickich powstała niejako poetycka forma o nazwie padavali. To taka forma liryki, pieśni. Czy Caritamrita jest własnie pisana jako padavali? Czy oryginalnie jej tekst mógł być np. śpiewany?
Nie znam się na tym, ale z tego co znalazłam, to CC z pewnością nie jest padavali. Jako gatunek zaliczyć chyba ją należy do hagiografi.
Są trzy podstawowe gatunki poezji bengalskiej: mangal-kavya, mahakavya i padavali. Mangal-kavya to prosta poezja, która często przekazywana była ustnie, zanim została spisana (część pewnie nigdy nie została spisana). Styl Krysznadasy Goswamiego przypomina ten właśnie styl. O ile rozumiem to metrum nazywa się payAra - proste, dwuwierszowe wersy, łatwe do zapamiętania (E.C. Dimock). Dotyczy to oczywiście wersów w bengali.
Mahakavya wzorowana była na utworach sanskryckich, jak Mahabharata, Ramajana czy purany.
Styl padavali występował też w innych regionach. Są to dłuższe pieśni, przypominają poezję tamilskich Najanarów i Alwarów. O ile dobrze rozumiem, to padavali jest Gita-govinda Jayadevy. Barbara Grabowska pisze w swoim wstępie do tłumaczenia Gita-govindy, że Jayadeva "dotychczasową podstawową formę sanskryckiej poezji miłosnej, muktakę, przekształcił w dłuższą pieśń, padawali, i w ten sposób zwiększył jej bogactwo treściowe. Zasady konstruowania obrazu zasadniczo pozostały te same, całość opiera się nadal na jednym elemencie, zwiększa się tylko liczba szczegółów wprowadzanych do kolejnych strof". Ten opis z pewnością nie odnosi się do CC.
